Uşaqlıqdan başlayaraq  hər gün davam etməkdə olan mənfi  təlqinlər özümüzlə, edə biləcəklərimizlə bağlı əsassız şübhələrlə yaşamağımıza səbəb olur. Bu təlqinlər gerçək olmamaqla (adətən) yanaşı, bir çox istiqamətlərdən gələ bilir.

Dostlar bəzən özümüzə olan inamın zəifləməsinə səbə olurlar. Əldə etmək, olmaq istədiyin hər hansı bir hədəf haqqında dostlarla danışanda, əgər onlar həyatlarında bu günə kimi böyük uğurlara imza atmayıblarsa əlbəttə ki, sənə bunun mümkünsüzlüyünü deyəcəklər, hətta bununla kifayətlənməyib nəyə görə mümkün olmadığına dair müxtəlif səbəblər də sayacaqlar. Üstəlik sənə güləcəklər. Bu cür dostların varsa artıq başqa əngələ ehtiyac yoxdur. Onların sözləri, fikirləri sənin özün haqda şübhəyə düşmənə, inamını itirmənə səbəb olacaq kifayət qədər mənfi fikirlərlə zehnininin boğuşmasına gətirib çıxaracaq.  Elə bu an şübhələrin ilk toxumlarını bəsləməyə başlayacaqsan ki, bir dəfə bu cür bir şeyin düzgün olma ehtimalını düşünməyin bunun  davamlı olaraq sənin zehnini məşğul edəcəyi deməkdir. Əgər deyilənlərə  qulaq asmayıb yenə də, əldə etmək istədiyin  hədəfin üçün çalışmağa davam etsən və nə vaxtsa, nə isə alınmasa, çətinliklə üzləşsən və ya qısamüddətli uğursuzluqlarla üzləşsən o anda həmin ŞÜBHƏLƏR bu fürsətdən istifadə edib elə o an zehninin qapısını döyməyə başlayacaq və sən məmnuniyyətlə onları qəbul edəcəksən.  Nəticə uğursuz alınacaq. Sənin bu uğursuzluğun “dostlarını” cox sevindirəcək.

Özləri önəmli nailiyyətlərə imza atmamış insanlar başqalarının böyük uğurlar qazanmasını, onların imkansız dediklərini bacarmalarını istər-istəməz qısqanırlar.

Bu vəziyyətdə edilməsi lazım olan, çətinlikləri və müvəqqəti məğlubiyyəti qəbul etməyib, hədəfinə çatmağa mane olan nə varsa, onun həlli və istədiyinə çatmaq üçün nələr etmək və ya daha nələri etməmək lazımdır, oturub onları təyin etmək və şikayətlərə, dostların mənasız sözlərinə qulaq asmağa vaxt ayırmaqdansa, bu dəyərli vaxtı bunların üzərində işləməyə ayırmaq və nəticə əldə olunana qədər vaz keçməməkdir. Belə bir vəziyyətdə olub daha sonra vaz keçməyib sona qədər çalışıb işi nəticələndirdikdən sonra özünə inamın gecləndiyini və o andan sonra o cür sözlərə gülərək reaksiya verəcəyini görəcəksən.

Yeni bir HƏDƏFİ: indiyə kimi olmayan bi hədəfi əldə etmək üçün yeni qabiliyyətlərə, bacarıqlara yiyələnmək tələb olunur. Bu da bizim yaşamağa adət etdiyimiz “konfort sahəsi” ni tərk etməyimizi, yəni yeni məşğuliyyətlər, insanlar, qrumlarla məşğul\tanış olmağımızı tələb edir. İnsanın psixoloji olaraq konfort sahəsini tərk etməsi onun üçün  o konfort sahəsini tərk etmək xeyirli olsa belə çətin gəlir. Çünki illər boyu əldə edilmiş vərdişlərlə yaşamaq çox asandır, nəinki yenilik etmək və o cür davam etmək. Yenilik, dəyişiklik adətən cətin, acılı görünür, amma bir şey var ki, həmişə eyni şeyləri edib fərqli nəticə gözləmək Eynşteynin  dediyi kimi “axmaqlıqdır”.

davamı növbəti yazıda…